Wolfgang is Projektmanager Digitalisierung Betrieblichen Prozessen van het fictieve Duitse frisdrankbedrijf Jungle Power. In Nederland maakt hij kennis met de digitale operators-app EZ-GO. Hij is nog helemaal niet overtuigd van het nut daarvan, maar een ontmoeting met operator Bianca, een pittige tante die geen blad voor de mond neemt, zal daar spoedig verandering in brengen.
Twee weken eerder heeft Wolfgang lang getelefoneerd met John Veldman, teamleider bij de Nederlandse fabriek van het gezonde drankje Jungle Power en enthousiast gebruiker van de app. John bleef maar praten over de grote voordelen, maar Wolfgang is een verstandige man, die iemand niet zo maar gelooft op zijn woord – zeker door de telefoon niet. Hij zal vandaag rondgeleid worden in de Veghelse fabriek en is van plan zich kritisch op te stellen. Want als hij deze app inderdaad goedkeurt, gaan ze hem gebruiken in alle zestig fabrieken van Jungle Power wereldwijd – geen lichte beslissing en hij wil geen fouten maken.
Vloeiende fabrieksprocessen
John ontvangt hem hartelijk, biedt hem zowaar een goede kop koffie aan met taart (die Nederlanders beginnen het te leren), waarna ze een trap beklimmen naar het observatiedeck, waarvandaan de hele fabriek te overzien is. Wolfgang kan niet anders zeggen, het ziet er goed georganiseerd uit. Maar dat is in hun Duitse hoofdlocatie ook zo, en die hebben daar geen app voor nodig.
John Veldman begint enthousiast te vertellen over het implementatietraject, in prima Duits. Toch kost het Wolfgang moeite om te luisteren, want zijn aandacht wordt getrokken door de werkvloer. Hoe de mensen daar constant bewegen maar nooit echt gejaagd lijken te zijn, het is een vloeiend proces, een dans bijna. Hij schudt zijn hoofd en roept zichzelf tot de orde. Je bent hier niet om poëtisch te doen, Wolfgang, je heet geen Goethe, blijf zakelijk.
De fabrieksvloer op
Wolfgang onderbreekt John midden in een zin over de tonnen papier die ze tegenwoordig besparen. ‘Kunnen we niet gewoon de vloer op?’ vraag hij.
John klaart op. ‘Met alle plezier.’
‘Dan wil ik wel met een operator praten, naar de bron, zogezegd.’
‘Dat is geen enkel probleem, alleen moeten we even beschermende kleding aan.’
In de kleedruimte klikt John een scherm aan, waarop een video stap voor stap toont waar de overalls, haarnetjes en schoenhoezen liggen en hoe ze die moeten aantrekken.
‘Is dat, eh…’ begint Wolfgang.
‘EZ-GO, ja, nu u het zegt.’
Eenmaal op de vloer bekijkt Wolfgang de verschillende operators eerst van een afstandje. Hij wil praten met de persoon die het meest serieus kijkt. ‘Die vrouw daar, met die strakke paardenstaart, bij de verpakkingslijn.’
‘Dat is Bianca,’ zegt John, ‘een van onze beste operators. Weet u het zeker?’
‘Hoe bedoelt u?’
‘Ze neemt haar werk zeer serieus en houdt er niet van om onderbroken te worden.’
‘Dat is alleen maar te prijzen, stelt u me maar aan haar voor.’
Bianca
Bianca werkt gewoon door terwijl ze kortaf antwoord geeft op Wolfgangs vragen. Hoelang ze hier al werkt. Veertien jaar. Of ze blij is met de app. Ja. Wat dat in haar werk heeft verbeterd. Nu stopt ze even en kijkt ze Wolfgang strak aan, zonder te lachen, met priemende groene ogen, terwijl ze een iPad tevoorschijn haalt. ‘Kijkt u maar gewoon even mee, meneer. Dat kost mij geen tijd en geeft antwoord op al uw vragen.’
Hoewel ze het in het Nederlands heeft gezegd, begrijpt hij wat ze bedoelt en haar tegenspreken komt niet in hem op. Dus hij kijkt mee.
‘U heeft geluk, meneer, want dit is het einde week schoonmaak- en inspectierondje. Dat zijn tien inspecties, waarmee ik ervoor zorg dat mijn lijn voor het weekend in topconditie is en blijft. We willen immers geen problemen bij de opstart van de weekendploeg, toch?’
‘Nee, nee, zeker niet,’ beaamt Wolfgang snel.
Ze toont hem de EZ-GO app op een iPad, klikt op de icoon Checklist End of Week Cleaning & Inspection en er verschijnt een overzicht van de punten, waarvan ze de eerste opent: Cleaning 3 sensors packing machine.
‘In het Engels?’ vraagt Wolfgang.
Ze kijkt op. ‘Denkt u dat ik geen Engels spreek ofzo? Er werken hier ook mensen uit het Oostblok, en uit Spanje en Somalië en weet ik veel waar vandaan, die moeten het toch ook begrijpen?’
‘Ja, natürlich, Frau Bianca.’ Hij gaat er spontaan zijn eigen taal van praten.
Checken, verbeteren, voorkomen
Op het scherm verschijnt een rijtje foto’s: drie sensors en de manier waarop ze schoongeveegd moeten worden. Het is een kwestie van seconden; routineus doet Bianca dit en plaatst ze de vinkjes op het scherm. ‘Klaar. Wilt u meer zien of kan ik verder met mijn werk?’
‘Ik zou graag meer zien.’
Haar vinger blijft even hangen boven het volgende item op het scherm: Remove glue residue. Voor het eerst komt er een glimlach op haar gezicht. ‘Dit is een leuke,’ zegt ze. ‘Echt leuk. Jarenlang hadden we steeds problemen met deze dozenplakmachine. Er bleven lijmresten aan de rollen van de transportband zitten en hij liep steeds slechter. Tot we een keer vijf uur hebben stilgestaan omdat de transportband gescheurd was. Vijf uur! Weet u hoeveel dozen dat zijn? Band niet op voorraad, wachten op een nieuwe band – u kent dat wel.’
Hij heeft geen idee, maar hij knikt welwillend.
‘Afijn, toen dat verholpen was, plakten we een A4-tje op de machine: Bij elke dienst, lijmresten verwijderen. En wat denkt u?’ Ze wacht niet op zijn antwoord. ‘Dat deed dus niemand, behalve ik. Soms. Afijn, half jaar later: band weer kapot, nieuwe band nodig, niet op voorraad, met spoed besteld – weer een dienst stilgestaan. Nieuw printje gemaakt van die A4, met meer kleuren en uitroeptekens. Maar u raadt het al.’
‘Niemand deed het, behalve u.’
Ze knikt. ‘En toen kwam John met zijn app. Ik dacht nog, wat moet ik daar nu mee, ik ben helemaal niet technisch en we moeten gewoon schoonmaken, waarom snappen die ander pipo’s dat nou niet. Maar het moest van John en nu ben ik blij. Sorry, dat was een lange inleiding, maar ik laat het u zien.’ Ze klikt het item Remove glue residue open. Er verschijnt een filmpje van nog geen tien seconden, dat laat zien hoe je de lijmresten onder aan de band wegveegt, zodat ze daar niet kunnen ophopen. Bianca voert het uit, zet het vinkje en kijkt Wolfgang aan.
‘Is dat alles?’ vraagt hij en hij heeft er meteen spijt van.
Bianca’s blik wordt weer streng. ‘Alles? Dit scheelt ons dus dagen productietijd per jaar! Plus dat de machine beter draait. En door wat? Een werkje van een paar seconden. In de eerste versie van de app was het nog een dagelijkse actie, maar omdat iedereen dat deed, werd de machine niet meer zo vies en kon dat naar twee keer per week. Toen vroeg ik me af of het ook niet aan de lijm lag en dat heb ik in de app gemeld. Kijk, dat kan hier.’ Ze toont een button actie melden. ‘Er bleek inderdaad inmiddels betere lijm verkrijgbaar. Dus nu hoeven we maar eens per week schoon te maken. Begrijpt u?’
Wolfgang begrijpt het heel goed. In zijn hoofd begint hij al te rekenen wat dat oplevert, maar voordat hij tot een uitkomst komt, schalt er een bel over de werkvloer.
‘Koffie!’ concludeert Bianca. ‘Ik maak even die checks af, als u het niet erg vindt.’
Wolfgang kijkt naast zich en realiseert zich dan pas dat John er nog staat.
Die lacht: ‘Snapt u nu waarom ik u heb gevraagd te komen kijken? Dit wordt echt gedragen door mensen op de werkvloer, wij hoeven hier vrij weinig aan te doen.’
Wolfgang knikt. ‘Zeg maar jij.’
Geluk zit in een lege afvalbak
‘Hartelijk bedankt, Frau Bianca,’ zegt Wolfgang. ‘U had gelijk, dit beantwoordt al mijn vragen.’
‘Nee hoor,’ zegt ze, terwijl ze rustig doorgaat met de laatste checks. ‘U heeft nog geen idee. Ziet u die afvalbak daar, met de folieresten?’ Ze wijst naar een felgele container. ‘Die zat vroeger altijd vol, er lag geregeld folie naast, op de vloer. Volgens mij is daar nog eens iemand van uw kantoor over gestruikeld. Nu is het een taak in de EZ-GO app bij het begin van elke dienst. Het lijmreservoir: altijd leeg als mijn dienst begon. Nu geeft de app het als een taak bij het eind van elke dienst, waardoor de volgende ploeg meteen kan starten. En ziet u die oude computer die daar een beetje stof staat te vangen? Daar moesten we vroeger alle eerstelijns onderhoudstaken en checklijsten ophalen: eerst zoeken welke voor jouw dienst de juiste was, dan proberen te onthouden, toch maar een printje maken, de taken en checks doen, terug naar de computer, vinkjes zetten, opslaan. En als je iets wilde rapporteren moest je ook nog een actiepunt aanmaken en per mail versturen, fotootje uploaden – daar begon ik al niet eens meer aan.’
Inwerken is een makkie
‘En weet u wat ik het ergste vond?’ Ze kijkt hem kort over haar schouder aan. ‘Iemand inwerken. Die werkinstructies zaten in mapjes, die lagen daar onder de computer in een la en die waren altijd, maar echt altijd achterhaald. Dus degene die ging inwerken, was de haas. Die kon die werkinstructie gaan zitten aanpassen. De tijd die me dat heeft gekost! En die nieuwe lui maakten dus ook steeds fouten, want die onthielden dat allemaal niet. Nu, met die app? Ik loop een keer mee, laat ze zien hoe het moet en de tweede keer doen ze het gewoon zelf met de app. Easy hoor, dat EZ.’ Ze lacht om haar eigen woordgrapje.
Wolfgang is er stil van. Hier is werkelijk geen speld tussen te krijgen.
Bianca legt de iPad weg, brengt haar gezicht dicht bij dat van Wolfgang en knipoogt. ‘Werkelijk waar, meneer, zelfs u zou dit nu kunnen.’ Dan draait ze zich om en loopt zonder om te kijken met ferme passen naar de kantine.
Dit is deel zeven van een feuilleton over het fictieve bedrijf Jungle Power Drinks. Door hun ervaringen met AO en de EZ-GO app te beschrijven, laten we zien wat de mogelijkheden zijn om hiermee veiligheid, kwaliteit en productiviteit van de operatie te verbeteren. Lees hier deel een, twee, drie, vier, vijf en zes.
Randy Appiah
Robert Bouwman
oprichters EZ Factory
Als je meer informatie wilt over het implementeren van Autonoom Onderhoud binnen uw fabriek, of het naar een hoger niveau wil tillen: onze partner Pontifexx kan u helpen. Bezoek hun website voor meer informatie: https://www.pontifexx.nl/.
